کاشت مو در جای زخم و بخیه

کاشت مو در جای زخم و بخیه

کاشت مو در جای زخم و بخیه به  یکی از محبوب ترین ابزارها برای ترمیم جای زخم تبدیل  شده است. این روش درمانی شامل برداشت مو از بدن یا سر و قرار دادن آن در بافت جای زخم یا بخیه در پشت سر است. معمولا بین 50 تا 90 درصد از گرافت ها در جای زخم یا بخیه رشد می کنند و باعث می شوند که نواحی دارای جای زخم یا بخیه در پوست سر  کمتر مشخص باشند.

شکلی از جراحی پوست یا جراحی پلاستیک برای کمبود موی پوست سر  که با تغییرات هورمونی، سوختگی یا آسیب دیدگی بوجود آمده، صورت می گیرد. در این روش از موهای موجود برای پر کردن نواحی طاس استفاده می شود. عموما برای اینکه بیمار از نتایج سطح پرشدن موی سر در آن نواحی رضایت پیدا کند، به جلسات زیادی نیاز است. این جلسات شامل پیوند بافت مودار به ناحیه طاس به صورت مستقیم با با استفاده از میکروگرافت های فولیکول ها به منظور ترمیم خط مو می شود. مهم است که بیمار در بخش های دیگر سر رشد موی سالمی داشته باشد تا به عنوان نواحی اهداکننده مورد استفاده قرار گیرند و رنگ، بافت و ویژگی های دیگر کاشت مو نیز باید سازگار باشند.

در طول فرآیند برداشت نواری ، پزشک یک "نوار" بافت را از پشت و طرفین سر بیمار برش می دهد. وقتی دستیاران جراح مشغول تقسیم بافت به واحدهای فولیکولی مجزا هستند، پزشک متخصص با استفاده از بخیه زخم را می بندد. در یک وضعیت ایده ال، زخم به خوبی التیام پیدا می کند و جای زخم عملا در زیر موهای موجود قرار دارد ومشخص نیست. با این حال، در اکثر مواقع، جای زخم  کاملا مشخص است و حتی ممکن است در طول زمان گسترش پیدا کند. داشتن جای زخم ناشی از نوار کاشت مو باعث می شود که بیمار بیمار به دلیل اینکه جای زخم یا بخیه سر نمایان می شود، نتواند موی سر خود را کوتاه یا اصلاح کند.

گزینه دائمی تری که باید در نظر گرفت جراحی ترمیم جای زخم است. این جراحی شامل  برش جای زخم و بخیه مجدد زخم می شود. اگرچه  این کار گاهی اوقات باعث می شود که جای زخم کمتر نمایان باشد، اغلب جواب نمی دهد. یک روش درمانی بهتر پیوند موی دائمی در ناحیه جای زخم است. این کار با شیوه  FUE صورت می گیرد و برای بدست آوردن نتایج مطلوب به بیش از یک جلسه نیاز است، زیرا رویش مو بافت جای زخم نسبت به بافت بدون جای زخم  کمتر است.