هر آنچه درباره هایپرپیگمنتیشن باید بدانید

هایپرپیگمنتیشن (Hyperpigmentation) نامی است که متخصصان مراقبت های بهداشتی به تکه هایی از پوست می دهند که تیره تر از نواحی اطراف است. هایپرپیگمنتیشن زمانی ایجاد می شود که پوست ملانین بیشتری تولید کند. ملانین رنگدانه ای است که به پوست رنگ می بخشد. این امر باعث می شود لکه های پوست تیره تر از مناطق اطراف به نظر برسد. هایپرپیگمنتیشن یک بیماری شایع پوستی است که هر نوع پوستی را در افراد تحت تأثیر قرار می دهد.

برخی از انواع هایپرپیگمنتیشن، از جمله ملاسما و لکه های آفتاب، بیشتر مناطقی از پوست را تحت تأثیر قرار می دهند که در معرض آفتاب هستند، از جمله صورت، بازوها و پاها. انواع دیگری از هایپرپیگمنتیشن پس از آسیب یا التهاب پوستی مانند بریدگی، سوختگی، آکنه یا لوپوس ایجاد می شود. این موارد می توانند در هر نقطه از بدن رخ دهند.

انواع هایپرپیگمنتیشن

انواع مختلفی از هایپرپیگمنتیشن وجود دارد که انواع متداول آن ملاسما، لکه های ناشی از نور خورشید و هایپرپیگمنتیشن پس از التهاب است.

ملاسما. اعتقاد بر این است که ملاسما در اثر تغییرات هورمونی ایجاد می شود و ممکن است در دوران بارداری ایجاد شود. قرص های ضدبارداری نیز ممکن است موجب ایجاد این عارضه شوند. همچنین، افرادی که پوست های تیره تری دارند، بیشتر در معرض ملاسما هستند. ملاسما می تواند در هر ناحیه از بدن ظاهر شود، اما بیشتر در شکم، صورت و پیشانی ظاهر می شود.

لکه های ناشی از خورشید. این لکه ها در اثر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفتاب اتفاق می افتند. این لکه ها بیشتر در نقاطی مانند دست و صورت که بیشتر در معرض آفتاب هستند، ظاهر می شوند.

هایپرپیگمنتیشن بعد از التهاب. در نتیجه آسیب یا التهاب در پوست ایجاد می شود و علت شایع آن، آکنه است. این نوع لکه ها بیشتر در صورت یا گردن رخ می دهند.

علائم و عوامل خطر هایپرپیگمنتیشن چیست؟

نواحی تیره شده روی پوست از علائم اصلی هایپرپیگمنتیشن است. اندازه لکه ها ممکن است متفاوت باشد و در هر نقطه از بدن ایجاد شود. بزرگترین عوامل خطر برای هایپرپیگمنتیشن، قرار گرفتن در معرض آفتاب و التهاب است، زیرا هر دو وضعیت می تواند تولید ملانین را افزایش دهد. هر چه بیشتر در معرض آفتاب قرار بگیرید، خطر افزایش رنگدانه های پوستی بیشتر می شود.

بسته به نوع اختلال، سایر عوامل خطر برای لکه های هایپرپیگمنتیشن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از قرص های پیشگیری از بارداری یا بارداری، همانطور که در ملاسما دیده می شود.
• برخورداری از پوست تیره، که بیشتر در معرض تغییرات رنگدانه است.
• داروهایی که حساسیت شما به نور خورشید را افزایش می دهند.
• آسیب دیدن پوست، مانند زخم یا سوختگی سطحی

چه عواملی باعث هایپرپیگمنتیشن می شوند؟

یکی از علل رایج هایپرپیگمنتیشن، تولید بیش از حد ملانین است. ملانین رنگدانه ای است که به پوست رنگ می بخشد و توسط سلول های پوستی به نام ملانوسیت تولید می شود. چندین شرایط یا عوامل مختلف می توانند تولید ملانین در بدن شما را تغییر دهد. برخی از داروها می توانند باعث هایپرپیگمنتیشن شوند. همچنین، برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند این عارضه را ایجاد کنند.

بارداری سطح هورمون ها را تغییر می دهد و می تواند بر تولید ملانین در برخی از زنان تأثیر بگذارد.

یک بیماری غدد درون ریز نادر به نام بیماری آدیسون می تواند هایپرپیگمنتیشن ایجاد کند که در مناطقی که در معرض آفتاب قرار دارند، مانند صورت، گردن و دست ها، و مناطقی که در معرض اصطکاک هستند، مانند آرنج و زانو، بسیار مشهود است.

هایپرپیگمنتیشن نتیجه مستقیم افزایش سطح هورمونی در بدن شما است که منجر به افزایش سنتز ملانین می شود.

قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب همچنین می تواند باعث افزایش ملانین شود.

راههای تشخیص و درمان هایپرپیگمنتیشن چیست؟

یک متخصص پوست می تواند علت هایپرپیگمنتیشن شما را تشخیص دهد. آنها سابقه پزشکی شما را بررسی می کنند و برای تعیین علت، معاینه فیزیکی انجام می دهند. در برخی موارد، نمونه برداری از پوست می تواند علت را محدود کند.

داروهای تجویز شده موضعی می توانند برخی موارد هایپرپیگمنتیشن را درمان کنند. این دارو معمولاً حاوی هیدروکینون است که باعث روشن شدن پوست می شود. با این حال، استفاده طولانی مدت از هیدروکینون موضعی (بدون هیچ گونه وقفه در استفاده) می تواند باعث تیرگی پوست شود، که به عنوان اوکرونوز شناخته می شود. بنابراین بهتر است از هیدروکینون موضعی فقط تحت مراقبت یک متخصص پوست استفاده کنید تا بتواند شما را به درستی در مورد نحوه استفاده از دارو بدون هیچگونه عوارض جانبی راهنمایی کند. استفاده از رتینوئیدهای موضعی به روشن شدن لکه های تیره پوست نیز کمک می کند. برخی از روش های مراقبتی در منزل نیز می تواند لکه های تیره را روشن کند، اما این داروها به اندازه داروهای تجویز شده حاوی هیدروکینون نیستند.

یکی از راهکارهای خانگی درمان هایپرپیگمنتیشن، استفاده از ضدآفتاب است. به دنبال ضدآفتابی باشید که:

• حاوی زینک اکسید به عنوان ماده اصلی فعال باشد.
• حداقل SPF، بین 30 تا 50 باشد.
• پوشش دهی گسترده ای داشته باشد.

روزانه از ضد آفتاب استفاده کنید. اگر در معرض آفتاب هستید، هر 2 ساعت یک بار آن را تمدید کنید – در صورت تعریق زیاد و یا شنا کردن، ضدآفتاب را بیشتر تکرار کنید.

همچنین، ممکن است پزشک بسته به علت هایپرپیگمنتیشن، لیزر درمانی یا لایه برداری شیمیایی را پیشنهاد نماید.

چگونه می توان از هایپرپیگمنتیشن پیشگیری کرد؟

همیشه جلوگیری از هایپرپیگمنتیشن امکان پذیر نیست. با این حال، می توانید از خود محافظت کنید:

• استفاده از ضد آفتاب با SPF حداقل 30
• پوشیدن کلاه یا لباسی که جلوی نور خورشید را می گیرد
• پرهیز از آفتاب در طول روز وقتی در شدیدترین وضعیت ممکن است، که معمولاً 10 صبح تا 4 بعدازظهر است.
• پرهیز از مصرف برخی داروها نیز می تواند به جلوگیری از هایپرپیگمنتیشن کمک کند.

جمع بندی

هایپرپیگمنتیشن یک بیماری شایع پوستی است که به دلایل زیادی می تواند افراد زیادی را درگیر کند. انواع هایپرپیگمنتیشن شامل لکه های پیری، ملاسما و هایپرپیگمنتیشن بعد از التهاب است. هایپرپیگمنتیشن یک عارضه پوستی بی خطر است که با استفاده از تکنیک های خانگی مانند استفاده از ضدآفتاب و یا تکنیک های پزشکی مانند لیزر درمان می شود.